Keplerovi zakoni
Johan Kepler (1571.- 1630.) je bio nemacki astronom, fizicar i matematicar koji je napisao niz radova uz pomoc svojih istrazivanja i proucavanja radova astronoma Tiha Brahea. Postavio je tri zakona o kretanju planeta oko Sunca potvrdivsi Kopernikov heliocentricni sistem.
I Keplerov zakon
Planete se krecu oko sunca po elipticnim putanjama. U zajednickom centru tih elipsi nalazi se Sunce. Polozaj na elipsi u kojem je planeta najbliza Suncu naziva se perihel (tada je Zemlja od Sunca udaljena 147 miliona km), a polozaj u kojem je Zemlja najudaljenija od Sunca naziva se afel (tada je udaljena 152 miliona km). Svaka planeta se krece po svojoj elipsi.
II Keplerov zakon
Svaka planeta se krece tako da duz koja spaja planetu sa Suncem za isto vreme predje istu povrsinu. Planeta ce se kretati brze ukoliko je ona bliza Suncu. Najveca brzina joj je u perihelu, a najmanja u afelu. Povrsina koju vektor polozaja Sunce - planeta predje u jedinici vremena je sektorska brzina koja je konstantna ( dS/dt=const.)
III Keplerov zakon
Odnos kvadrata perioda obilaska planete oko Sunca i treceg stepena duze poluose putanje je isti za sve planete. Ovaj zakon na zapravo govori o tome da planete koje su dalje od Sunca imaju i duze periode obilaska.